YABANCILARDAN ALACAKLARDA ŞÜPHELİ ALACAK KARŞILIĞI

Dr. A. Bumin DOĞRUSÖZ

Dünya Gazetesi 10.9.2020

Vergi Usul Kanununun 323. maddesine göre tahsili mümkün olmayan bir alacağın şüpheli alacak karşılığına konu edilerek vergi matrahının dışında bırakılabilmesi için; alacağın ticari veya zirai faaliyetle ilgili olması, dava veya icra safhasında bulunması, borçlunun iflas etmiş olduğu hallerde alacağın iflas masasına yazdırılmış olması gerekmektedir. Dava veya icra takibine değemeyecek kadar önemsiz alacaklarda ise yapılan protestoya rağmen veya yazılı şekilde birden fazla istenilmiş olmasına rağmen ödenmemiş olması gerekmektedir.

Dava safhasında olma, ülke içinden olan alacaklar için Türk Mahkemelerinde dava açılmış olma halini ifade etmektedir. Peki alacak, bir yabancıdan (yabancı ülkede mukim yabancıdan) ise yine Türk Mahkemelerinde dava açmak yeterli olacak mıdır?

Önce şu hususu belirteyim. Yetkili ve görevli mahkemenin belirlenmesi ile mahkemede hangi ülke hukukunun uygulanacağı meselesi, farklı konulardır. Bu nedenle bir Türk Mahkemesi bir ihtilafı Fransız kanunlarına göre çözebileceği gibi, bir İngiliz Mahkemesi de Türk Kanunlarına göre de ihtilafı çözebilir. Bu gibi hallere özellikle velayet, miras hukuku gibi ihtilaflarda rastlanılmaktadır. Bu nedenle konumuz dışındadır.

Bir ticari ilişkide sözleşmenin tarafları, aralarında çıkabilecek ihtilafların hangi ülke hukukuna göre çözümleneceğine ilişkin kurallar kararlaşlaştırabilecekleri gibi bu ihtilafların hangi ülke mahkemelerinde çözümlenebileceğine dair kurallar konusunda da anlaşabilirler. Ben yazımda taraflar arasında bu şekilde bir anlaşmanın var olmadığı halleri dikkate alacağım.

5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanunun 40. maddesine göre “Türk mahkemelerinin milletlerarası yetkisini, iç hukukun yer itibariyle yetki kuralları tayin eder.” O halde yabancılardan olan alacaklar konusunda Türk Mahkemelerinin yetkili olup olmadığını anlamak için iç hukuka bakmak gerekmektedir.

2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 50. maddesinde “para veya teminat borcu için takip hususunda 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun yetkiye dair hükümleri kıyas yolu ile tatbik olunur” hükmü yer almıştır. Demek ki yabancıların ticari alacaklarla ilgili olarak icraya verilmesi konusunda da, yabancılara dava açılmasında da -1086 sayılı Kanunun yerini alan- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununa bakmak gerekecektir. 6100 sayılı Kanunun “sözleşmeden doğan davalarda yetki” başlıklı 10. maddesinde ise “sözleşmeden doğan davalar, sözleşmenin ifa edileceği yer mahkemesinde de açılabilir” kuralına yer verilmiştir.

O halde sorunu çözmek için, ticari borçlarda ifanın nerede yapılması gerektiği sorusuna yanıt aramak gerekecektir. Bu sorunun yanıtı ise 6098 sayılı Borçlar Kanununun 89. maddesinde, belirlenmiştir. Maddeye göre, taraflar arasında açıkça veya örtülü şekilde aksi kararlaştırılmış olmadıkça para borçlarının ifa edilmesi gereken yer, alacaklının ödeme zamanındaki yerleşim yeridir.

Bu düzenlemelere göre; Türk mahkemelerinin yetkisi konusunda 5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanunun 40. maddesine göre iç hukuka bakmak gerekmektedir. İç Hukukta ise icra konusunda İcra ve İflas Kanunu'nun 50. maddesi yetki konusunda adli yargının usul kanunu olan Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na yollama yapmakta, Hukuk Muhakemeleri Kanunu ise “ifa yeri mahkemesinin” yetkili olduğunu söylemektedir. Para borçlarında ifa yeri ise Borçlar kanununun 89. Maddesine göre alacaklının yerleşim yeridir. O halde Türk firmaları veya şirketlerinin, yabancı şirketlerden olan alacaklarını dava yoluyla takip etmek istemeleri halinde, Türk Mahkemeleri de yetkilidir.

Bu nedenle Türk şirketlerinin yabancı şirketlerden olan para alacakları için Türk Mahkemelerinde dava açmış olmaları, bu alacaklar için şüpheli alacak karşılığı ayırabilmek için yeterlidir. Mutlaka alacaklının bulunduğu ülkede dava açmak, ilgili ülkede yüksek yargı harçları ve vekâlet ücretlerini ödemek şart değildir.

Nitekim bu konuda açılan davalarda da yargı anlayışı, görüşümüz doğrultusundadır. Bu konuda örnek olarak, Danıştay 3. Dairesinin E. 2011/5130 K.2015/10182 sayı ve 28.12.2015 günlü Kararı ve Danıştay 4. Dairesinin E. 2008/399 K.2010/3271 sayı ve 27.5.2010 günlü Kararlarını gösterebilirim.

Bu nedenle idari anlayışa hâkim olan ve ihtilaflara sebebiyet veren, “yabancılardan olan ve tahsil edilemeyen alacaklarda şüpheli alacak karşılığı ayrılabilmesi için ilgili ülkede dava veya icra yoluna başvurulmuş olması gerektiği” şeklindeki görüşün gözden geçirilmesi gerekmektedir.